Weest in geen ding bezorgd, maar laat uw begeerten in alles door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God.
Filippenzen 4Verhalen | Lees de Bijbel helemaal
Waarom
Wat is dit voor actie?In het lezen van de Bijbel ligt een uitdaging. Het kost 100-110 voorleesuren. Daar zijn veel mensen voor nodig om dat goed te kunnen realiseren. Het gaat daarbij om liefde voor de Bijbel, als Gods Woord. Het is niet de bedoeling om een prestatie te leveren. We beogen niet de teksten erdoor te ‘jassen’; daarvan is geen sprake.
Aanleiding om de Bijbel te lezen is een uitspraak van dr. N.T. Wright. Hij stelt dat wij in de erediensten vaak zeer beperkt en zeer beknopt gedeelten van de Bijbel lezen. Hij moedigt zijn hoorders aan om het geheel in het vizier te krijgen. Paulus brieven in hun geheel bijvoorbeeld, maar ook het Psalmboek als geheel.
Dat het openbaar is heeft weer met een andere gedachtegang te maken. Tijdens de Pesachviering (de Joodse Paasviering) zit degene die de avond voorzit’ (meestal is dat een huisvader) er gemakkelijk bij. Met kussens wordt hij ondersteund. Hij is immers door de Here God bevrijd. Isaac da Costa (een Christen van Joodse huize, die leefde in de 19e eeuw) stelt vast dat die avonden voor hem belangrijk waren en dat hij die in de kerk tot zijn spijt nooit heeft getroffen op die manier. Alsof zij zelf in Egypte gevange waren geweest en bevrijd waren. Iets van die ontspannen sfeer hoop ik dat er in de kerk tijdens het lezen zal zijn.
Het aantal voorleesuren. We hopen steeds om 7.00uur te beginnen en door te lezen tot 24.00uur of iets langer. Op vrijdag lezen we dan door tot zaterdagmiddag. Vermoedelijk tussen 15.00-17.00uur zal de lezing ten einde zijn. Dan stellen we ons voor met samenzang te eindigen. Kort voor zevenen hopen wij elke morgen een gebed uit te spreken.
We hebben gekozen om deze ‘actie’ ten gunste te laten zijn voor het werk van Open Doors. Een stichting die zich inzet voor vervolgde Christenen (broeders en zusters) die nu juist niet in de gelegenheid zijn om de Bijbel hardop met elkaar te lezen, maar dat noodgedwongen op verborgen wijze moeten doen. Wij weten ons in geloof met hen verbonden. Anders dan bijvoorbeeld in China (waar onderwijzend personeel, militairen en ambtenaren niet naar de kerken mogen gaan en er tijdens de erediensten camera’s hangen om gezichten te registreren!) hebben wij hier in Nederland die vrijheid nog wel. Van die vrijheid hopen we gebruik te maken. We hopen met deze lezing van de Bijbel als geheel deze mensen juist te bemoedigen.
Tijdens de lezingen zal er steeds koffie en dergelijke gratis voorhanden zijn. Vanwege die ‘Pesach gedachte’. In de kerk zijn behalve voorlezers ook gastheren en dames om het open en gastvrij te laten zijn. Op gezette tijden zal er muziek worden gespeeld; juist om de sfeer rondom de lezing te ondersteunen.
Onze motieven zijn dus juist geloofsmotieven en geen prestatiedrang.
Aanleiding om de Bijbel te lezen is een uitspraak van dr. N.T. Wright. Hij stelt dat wij in de erediensten vaak zeer beperkt en zeer beknopt gedeelten van de Bijbel lezen. Hij moedigt zijn hoorders aan om het geheel in het vizier te krijgen. Paulus brieven in hun geheel bijvoorbeeld, maar ook het Psalmboek als geheel.
Dat het openbaar is heeft weer met een andere gedachtegang te maken. Tijdens de Pesachviering (de Joodse Paasviering) zit degene die de avond voorzit’ (meestal is dat een huisvader) er gemakkelijk bij. Met kussens wordt hij ondersteund. Hij is immers door de Here God bevrijd. Isaac da Costa (een Christen van Joodse huize, die leefde in de 19e eeuw) stelt vast dat die avonden voor hem belangrijk waren en dat hij die in de kerk tot zijn spijt nooit heeft getroffen op die manier. Alsof zij zelf in Egypte gevange waren geweest en bevrijd waren. Iets van die ontspannen sfeer hoop ik dat er in de kerk tijdens het lezen zal zijn.
Het aantal voorleesuren. We hopen steeds om 7.00uur te beginnen en door te lezen tot 24.00uur of iets langer. Op vrijdag lezen we dan door tot zaterdagmiddag. Vermoedelijk tussen 15.00-17.00uur zal de lezing ten einde zijn. Dan stellen we ons voor met samenzang te eindigen. Kort voor zevenen hopen wij elke morgen een gebed uit te spreken.
We hebben gekozen om deze ‘actie’ ten gunste te laten zijn voor het werk van Open Doors. Een stichting die zich inzet voor vervolgde Christenen (broeders en zusters) die nu juist niet in de gelegenheid zijn om de Bijbel hardop met elkaar te lezen, maar dat noodgedwongen op verborgen wijze moeten doen. Wij weten ons in geloof met hen verbonden. Anders dan bijvoorbeeld in China (waar onderwijzend personeel, militairen en ambtenaren niet naar de kerken mogen gaan en er tijdens de erediensten camera’s hangen om gezichten te registreren!) hebben wij hier in Nederland die vrijheid nog wel. Van die vrijheid hopen we gebruik te maken. We hopen met deze lezing van de Bijbel als geheel deze mensen juist te bemoedigen.
Tijdens de lezingen zal er steeds koffie en dergelijke gratis voorhanden zijn. Vanwege die ‘Pesach gedachte’. In de kerk zijn behalve voorlezers ook gastheren en dames om het open en gastvrij te laten zijn. Op gezette tijden zal er muziek worden gespeeld; juist om de sfeer rondom de lezing te ondersteunen.
Onze motieven zijn dus juist geloofsmotieven en geen prestatiedrang.
Psalm 1
Als je niet gewend bent om uit de Bijbel te lezen, maar je hebt wel belangstelling, dan zou je misschien wel heel goed met de Psalmen kunnen beginnen. Ofschoon het liederen betreft die al eeuwenoud zijn, blijken ze heel herkenbaar.
Wanneer je rustig de woorden en zinnen leest, zou je ze kunnen vergelijken met de sporten van een touwladder. Je kunt je er aan vastgrijpen en zo langzaam maar zeker ‘opklimmen’.
Het opent met Psalm 1 als eerste van alle 150. Het is een soort ‘entree’. Direct het eerste woord is al een belofte; “Welzalig de man”. Die mens zal gelukkig zijn als hij (waar ik hij schrijf, kun je dikwijls ook hij/zij invullen) de Wet van de Here God leest.
Bij “wet” denken we gemakkelijk aan ons wetboek. Wat wel en vooral wat niet mag en dan de straffen die op de overtreding volgen. Of we denken aan de Tien Geboden. Dat wordt echter in de Bijbel eigenlijk nooit met het woord Wet bedoeld. Meestal gaat het over de eerste vijf boeken van de Bijbel (Genesis – Exodus – Leviticus – Numeri – Deuteronomium) samen. Die vormen met elkaar eigenlijk één geheel. De Joden noemen dat de Thora. We vertalen dat met ‘wet’. Het gaat om veel meer. Je zou het kunnen vergelijk met een richting. Dus aan het begin van dat Psalmboek wordt een mens getekend, die richting, houvast in z’n leven vindt. Door er aan vast te houden en uit dat woord te putten is hij als een boom die aan stromend water staat. Dat stromende water heeft ook richting. Het kleine stroompje mondt uiteindelijk via een rivier uit in de zee. Daar heb je deel aan als je vertrouwt op Gods Geest en je door Hem die richting in je leven krijgt.
Alles lezen
Alles lezen?Wanneer we de Bijbel helemaal gaan lezen – en dat hopen we dus zeker te gaan doen – komen we ook wonderlijke teksten tegen waar we meestal ‘geen raad’ mee weten. Teksten en woorden die we gewoonlijk overslaan. Dat begint al vrij vlot. Reeds in Genesis 5 stuiten we op een zogenaamd Geslachtsregister. Dat kan voor onze beleving eentonig klinken vanwege de herhalingen. Natuurlijk heeft dat te maken met het feit dat de eerste hoorders zo’n tekst anders ‘horen’ dan wij in onze veel directere manier van spreken met korte zinnen. En dan hebben we het over de ‘tongbrekers’ die er in bepaalde namen voor ons liggen, nog niet eens gehad.
Zelfs Genesis 5 kunnen we misschien nog wel plaatsen, vanwege het ritme en in zekere zin poëtische manier van uitdrukken.
Moeilijker wordt als we teksten tegenkomen die weerstand oproepen. Die zijn er ook. Als voorbeeld noem ik maar de slotregel van Psalm 137: Welzalig is hij die uw kleine kinderen grijpen en tegen de rots verpletteren zal. Het is maar een klein voorbeeld, maar in de weerzin die het bij ieder weldenkend mens oproept is deze tekst haast spreekwoordelijk. Ik zou me kunnen voorstellen dat veel mensen zo’n tekst willen overslaan. Nogmaals, daarvan zijn er nog vele andere passages aan toe te voegen, die evenzeer moeite zullen geven.
Waarom ze dan toch lezen? Niet uit moedwilligheid; evenmin om mensen te willen kwetsen. Dat willen we zeker niet. In de eerste plaats uit respect voor de Bijbel als Gods Woord. Wanneer er archeologische vondsten worden gedaan en daarbij Bijbelteksten aan de orde zijn, dan blijken de verschillen met de Bijbel zoals wij die kennen met zijn 66 boeken, verrassend klein. We kennen het kinderspel, waarbij de eerste een zin in het oor van de tweede fluistert en die weer naar de volgende; enzovoorts. Wanneer de laatste in de rij de tekst hardop uitspreekt is er meestal van de eerste zin niet veel over. Opvallend dat dit met de Bijbel niet zo is. Zoveel liefde en respect mochten mensen ontvangen voor de Bijbel; het is Gods Woord. Dat respect hebben wij ook voor heel de Bijbel, al is de ene tekst aansprekender dan een andere. Kortom, ook deze – voor onze door onszelf beoordeelde ‘moderne’ oren – lastige teksten horen erbij. Zij maken nu eenmaal deel uit van dat grotere geheel.
Ten tweede, omdat het woorden uit de Bijbel zijn mogen we op de Gever van het Woord, de Here God vertrouwen. De profeet Jesaja verkondigt Gods Woord zo: “Mijn woord dat uit Mijn mond uitgaat: het zal niet vruchteloos tot Mij terugkeren, maar het zal doen wat Mij behaagt, en het zal voorspoedig zijn in hetgeen waartoe Ik het zend.” (Jesaja 55,11)
In vertrouwen op deze belofte zullen alle teksten worden gelezen; ook de pijnlijke.
Zelfs Genesis 5 kunnen we misschien nog wel plaatsen, vanwege het ritme en in zekere zin poëtische manier van uitdrukken.
Moeilijker wordt als we teksten tegenkomen die weerstand oproepen. Die zijn er ook. Als voorbeeld noem ik maar de slotregel van Psalm 137: Welzalig is hij die uw kleine kinderen grijpen en tegen de rots verpletteren zal. Het is maar een klein voorbeeld, maar in de weerzin die het bij ieder weldenkend mens oproept is deze tekst haast spreekwoordelijk. Ik zou me kunnen voorstellen dat veel mensen zo’n tekst willen overslaan. Nogmaals, daarvan zijn er nog vele andere passages aan toe te voegen, die evenzeer moeite zullen geven.
Waarom ze dan toch lezen? Niet uit moedwilligheid; evenmin om mensen te willen kwetsen. Dat willen we zeker niet. In de eerste plaats uit respect voor de Bijbel als Gods Woord. Wanneer er archeologische vondsten worden gedaan en daarbij Bijbelteksten aan de orde zijn, dan blijken de verschillen met de Bijbel zoals wij die kennen met zijn 66 boeken, verrassend klein. We kennen het kinderspel, waarbij de eerste een zin in het oor van de tweede fluistert en die weer naar de volgende; enzovoorts. Wanneer de laatste in de rij de tekst hardop uitspreekt is er meestal van de eerste zin niet veel over. Opvallend dat dit met de Bijbel niet zo is. Zoveel liefde en respect mochten mensen ontvangen voor de Bijbel; het is Gods Woord. Dat respect hebben wij ook voor heel de Bijbel, al is de ene tekst aansprekender dan een andere. Kortom, ook deze – voor onze door onszelf beoordeelde ‘moderne’ oren – lastige teksten horen erbij. Zij maken nu eenmaal deel uit van dat grotere geheel.
Ten tweede, omdat het woorden uit de Bijbel zijn mogen we op de Gever van het Woord, de Here God vertrouwen. De profeet Jesaja verkondigt Gods Woord zo: “Mijn woord dat uit Mijn mond uitgaat: het zal niet vruchteloos tot Mij terugkeren, maar het zal doen wat Mij behaagt, en het zal voorspoedig zijn in hetgeen waartoe Ik het zend.” (Jesaja 55,11)
In vertrouwen op deze belofte zullen alle teksten worden gelezen; ook de pijnlijke.
ABC
Het werk van Open Doors zal in de kerk aandacht krijgen, door middel van een expositie met uitleggende teksten en op vrijdagavond een kleine lezing in de consistoriekamer van de kerk. Wij hopen uiteindelijk met deze actie na aftrek van de onkosten een bedrag van € 8.000,– aan de stichting Open Doors te mogen doneren. Daarvoor hebben we particulieren, maar vooral ook bedrijven nodig die met vreugde onze actie ondersteunen en hun enthousiasme vertalen in een gift.